Dołek 1, PAR 4
Pierwszy dołek na polu jest bardzo dobry na rozgrzewkę. Jest to dogleg zakręcający lekko w lewo w końcowej jego część. Szeroki fairway w początkowej części biegnie dość mocno pod górę, przez co z tee nie widać flagi. Wychodząc z tee driverem należy, więc zwrócić uwagę na poprawny kierunek uderzenia. Najlepiej umieścić piłkę na środku lub nawet po prawej stronie fairwaya, dzięki temu podejście na green nie będzie zakłócone przez drzewka i bunkier. Green dość mały, ale prosty i równy z lekkim spadkiem na prawo i do tyłu.
Dołek 2, PAR 4
Pierwszy większy dogleg na polu, zagięty w lewo. Golfiści, którzy czują się mocni w uderzeniu driverem i chcą uzyskać krótki approach mogą zaryzykować zagranie nad drzewami. Wszyscy inni powinni zagrać bezpiecznie nad fairwayem celując w kierunku słupa średniego napięcia. Następnie będą potrzebowali dłuższego uderzenia, aby wejść na greenu. Należy pilnować kierunku aby nie skończyć się w bunkrze po jego prawej stronie.
Green jest bardzo rozległy, dlatego warto być precyzyjnym, żeby mieć szansę na skompletowanie para. Po lewej stronie greenu i tuż za nim jest out of bounds.
Dołek 3, PAR 4
Dołek numer 3 to kolejny lekki dogleg, znowu zakręcający w lewo w połowie fairwaya. Uderzenie nad gęstym szpalerem drzew po lewej stronie zalecane jest tylko dla graczy grających pewnie i daleko driverem. Pozostali gracze powinni zagrać na prawo od nich i najlepiej umieścić piłkę lekko z prawej strony fairwaya. Po lewej stronie fairwaya wzdłuż granicy drzew i dalej biegnie out of bounds oddzielający ten dołek od dołka numer 4.
Approach jest dość trudny, bo green jest 15 m wyżej niż tee i przy pozycji po nieco krótszym drivie nie jest widoczny. Green rozległy i płaski z bunkrami po obu stronach.
Dołek 4, PAR 3
Czwarty dołek to pozornie prosty par 3. Pamiętać trzeba jednak o out of bounds po lewej stronie, którego linia biegnie wzdłuż całego dołka. Green przylega lewą stroną do tego autu i z tej strony kończy się wysokim na 1 metr murem. Dodatkowo po prawej stronie greenu znajduje się duży bunkier oraz niewielki hazard wodny, za nim biegnie wiejska droga. Green średniej wielkości, wydłużony, dość prosty.
Jest to najwyżej położony dołek na polu, więc wiatr ma tutaj największy wpływ na grę.
Po zagraniu dołka, idąc na tee następnego, warto na chwilę przystanąć i się rozejrzeć w około, gdyż z tego miejsca mamy piękny widok na dużą cześć pola.
Dołek 5, PAR 4
Dość proste par 4. Z Tee-boxa nie widać fairwaya, ponieważ opada on dość mocno w dół zaraz za przecinającą go drogą. Spadek ten ciągnie się aż do końca dołka. W związku z tym warto dobrze się zastanowić przy doborze kija do aproachu, bo łatwo można przestrzelić greenu.
Warto zwrócić uwagę na niewielkie oczka wodne, z których pierwsze znajduje się z prawej strony przed greenem, a drugie po jego lewej stronie. Za greenem biegnie wiejska droga. Green duży, opadający na brzegach, więc jedynie trafienie w środek pozwoli na bezproblemowe zakończenie tego dołka.
Dołek 6, PAR 5
Droga, rozłożyste drzewo, jeziora po lewej stronie, a następnie rów z wodą i green położony dość znaczenie wyżej niż środek fairwaya to atrakcje, których możesz się spodziewać na tym pięknym dołku.
Drive na tym dołku musi się zmieścić pomiędzy jeziorem z lewej strony a drzewem z prawej co pozostawia mało marginesu na błąd. W przypadku zagrania po prawej stronie drzewa piłka ląduje na roughie, z którego będzie bardzo trudno zagrać dobre uderzenie. Drugim uderzeniem należy przeskoczyć rów z wodą tak żeby trzecie uderzenie na green było wygodne. Osoby uderzające daleko mogą pokusić się o birdie. Atakując green należy pamiętać, że jest on ok. 10 m wyżej niż środek fairwaya i opada po bokach co utrudnia utrzymanie piłki niedaleko flagi.
Dołek 7, PAR 4
Dołek numer 7 to najprawdopodobniej najtrudniejszy dołek na naszym polu. Dlatego, nawet jeśli udało się przebrnąć bez strat poprzedni dołek, to teraz nie będzie to takie łatwe.
Tylko długie, poprawne uderzenie driverem sprawi, że piłka przeleci nad wodą, stromym zboczem, drogą oraz dwoma złośliwymi górkami, z których każda ma w sobie niewielki bunkier. Każde inne zagranie może spowodować pewne problemy. Dalej jednak fairway jest już prosty i szeroki.
Approach jest lekko pod górkę co należy wziąć pod uwagę przy doborze kija. Green duży i prosty, z bunkrem po lewej stronie i wiejską drogą po prawej.
Dołek 8, PAR 3
Ósmy dołek to piękny widok na jezioro, green i drzewa za nim. Dołek jest równie ładny co wymagający.
Trzeba uważać przy doborze kija, bo green jest dużo niżej niż tee-boxy. Zagajnik po lewej stronie wybaczy więcej niż zbocze i jezioro po prawej, jednak aby być pewnym skompletowania para, należy znaleźć się od razu na rozległym prostym greenie.
Dołek 9, PAR 5
Na zakończenie Twórcy pola przygotowali kolejny ciekawy dołek. Ponownie dogleg w lewo, tym razem z mocnym wygięciem. Pierwszą opcją, którą gracz ma do wyboru jest zagranie wysoko nad drzewami, co pozwoli zyskać kilkadziesiąt metrów i myśleć o birdie. Drugą opcją jest draw zagrany nad jeziorem z prawej strony drzewa.
Następne uderzenie prosto po fairwayu. W celowaniu mogą pomóc dwa drzewa z jemiołami w oddali, gdyż w tym miejscu fairway biegnie pod górę i nie widać greenu.
Podczas approachu fairway opada dość znacznie w dół, a za greenem czekają bunkry oraz zagajnik. W tej części fairwaya po prawej stronie jest też out of bounds oddzielający ten dołek od driving range.
Green średniej wielkości, płaski, umożliwi skompletowanie para wszystkim tym, którzy dobrze poradzili sobie na fairwayu.
DOŁEK 10 PAR 3
Urokliwa trzy parówka grana przez staw. Przed dużym płaskim greenem miejsce dla krócej grających. 150m z żółtego tee do środka greena jest najdłuższą 3 parówką na polu. Przylegający z lewej strony staw ze starodrzewiem daje cień i ochłodę w czasie upałów.
DOŁEK 11 PAR 4
Prosty fairway wzdłuż drogi zmusza gracza do gry prawą stroną dość szerokiego fairway`a, ponieważ wzdłuż drogi na całej długości dołka zaprojektowano aut. W odległości ok.180 m od zółtego tee bunkier fairwayowy chwytający piłki zmierzające w stronę dołka nr 15.
DOŁEK 12 PAR 5
Wymagający dołek grany najpierw w dół, potem pod górę. Zalecane precyzyjne trzecie uderzenie po prawej stronie przecinki w okolice czerwonego kołka odległościowego 100 m. Z tej pozycji dokładny lob na greena pozwoli na zrobienie dobrego wyniku. Wyniesiony wysoko, pofałdowany green nie ułatwia zadania. Piękna panorama dla stojących na greenie jest urokliwym dodatniem dla wszystkich.
DOŁEK 13 PAR 3 imienia Grzegorz Moćko
Kolejny pofałdowany green broniony z przodu przez bunkier okalający greena. Dokładny lob gwarantuje sukces, rozważnym sugerujemy zagranie przed bunkier i precycyjną wzrzutkę pod flagę za dołkiem aut. Uwaga za greenem Aut białe paliki .Dołek Grzegorza Moćko
DOŁEK 14 PAR 4
Piękny widok na dołki 12 do 16 i szeroki fairway 14-stki pokazuje, że najgorsze mamy za sobą. Łagodne zejście w dół i duży płaski green z małym bunkrem przy jego lewej krawędzi daje możliwość zrobienia dobrego wyniku.
DOŁEK 15 PAR 4
Kolejna płaska i prosta czteroparówka z małym bunkrem farway'owym na 180 m . Duży płaski green z bunkrem przy prawej krawędzi nie powinien sprawiać kłopotów.
DOŁEK 16 PAR 4
Po pierwszym zagraniu na niewidoczny z tee boxa fairway zobaczymy w dole dużego, płaskiego greena z opadającą do stawu stromą skarpą. Warto grać lekko w lewo, bo skos przed greenem może spowodować wtoczenie się piłki do stawu.
DOŁEK 17 PAR 5
Najdłuższy par 5 na polu. Tylko dobry drive oraz długie i poprawne drugie uderzenie daje szansę zobaczenia dużego, płaskiego greena i wejście w regulacji. Po lewej stronie greena dwa małe zagłębienia z wodą.
DOŁEK 18 PAR 4
Techniczny dołek na zakończenie rundy. Precyzyjne uderzenie 130 m przez staw daje możliwość wejścia na green krótkim lobem pod flagę.